Je kent ze ongetwijfeld ook: dilemma’s. Thuis, op het werk, in vriendschap… momenten en situaties in overvloed.
In mijn hoofd ratelt het de hele dag. Gedachten wisselen elkaar in rap tempo af, maar ze hangen als los zand aan elkaar. Als ik nou zus…zou het dan zo zijn dat…? Regelmatig overvallen ze me op de fiets. Wikken en wegen en bij elke trap een als of een maar. Eenmaal op mijn bestemming aangekomen, weet ik vaak niet eens meer waarover ik heb gewikt en gewogen.
Er zijn mensen die niet twijfelen. Zij hebben weinig bedenktijd nodig en vragen zich niet af wat er zou zijn gebeurd als ze de andere optie hadden gekozen.
Helaas ben ik niet zo. Ik weeg alles af en niet eens zo zeer om de juiste keuze te maken. Nee, eerder om het keuzemoment zo lang mogelijk uit te stellen. Hoe langer de twijfel duurt, hoe langer de consequenties worden uitgesteld.
Een nare bijkomstigheid is echter dat de keuze steeds lastiger wordt en de consequenties worden opgeblazen tot buitenproportioneel hoge bergen.
Hier zit ik dan: dé twijfelaar. 35 jaar, gelukkig getrouwd, een prachtige zoon, fijne vrienden en een leuke baan… maar toch voel ik me opgejaagd. Opgejaagd door de dilemma’s en de keuzes die ik níet heb gemaakt.
Tijd voor actie en hopelijk ook reactie! Mijn dilemma’s, hoe klein en onbenullig ook, schrijf ik op en deel ik met jullie via dit blog. Misschien leer ik dan eindelijk eens direct(er) keuzes te maken.
Sjors Twijfelt 