Onlangs werd ik op straat aangesproken door een moeder van het kinderdagverblijf. ‘Oh wat leuk om te zien dat kleine M. ook kan lachen’ zei ze. Pardon?! Ik beet op mijn tong om haar niet allemaal verwensingen naar het hoofd te slingeren. Hoezo, leuk dat hij ook kan lachen? Mijn kind lacht de hele week minus 15 minuten op vrijdagmorgen tussen 8:45 en 9:00 uur als hij naar het kinderdagverblijf wordt gebracht. Hij heeft duidelijk moeite met afscheid nemen maar roept aan het einde van de dag steevast: ‘het was een leuke dag’.

De moeder in kwestie staat sindsdien bij ons thuis bekend als Het Loeder. Bemoeizuchtig, veeleisend, competitief en duidelijk weinig gevoel voor tact. Kom op mensen, zo spreek je iemand toch niet aan? Alsof het nog niet vervelend genoeg is voor kleine M. en voor ons om hem altijd huilend achter te laten. We weten dat hij het echt naar zijn zin heeft maar het afscheid blijft moeilijk.

Het Loeder heeft een eenjarige dochter op het kinderdagverblijf en mama eist alle aandacht van de leidsters op bij het brengen én halen. Zo gedetailleerd mogelijk wil ze het reilen, zeilen, eet- en drinkgedrag van haar oogappel weten. Dat is haar goed recht maar er staan meerdere ouders te wachten die het hierdoor met een summiere samenvatting van de dag moeten doen. Ze ligt bij andere ouders ook niet lekker dus het is niet helemaal mijn eigen, zure interpretatie. Toch had ik onlangs dankzij haar een ouderwets binnenpretje. Ze werd er bij het ophalen op gewezen dat haar prinses verre van prinsessengedrag vertoonde richting andere kinderen. Het Loeder schrok en keek schichtig om zich heen. Had een andere ouder dit gehoord? Ja ik, die slechte moeder met dat jankende kind. Kleine M. was met zijn vriendjes nog druk met een puzzel dus ik deed alsof ik niets had gehoord. Natuurlijk is het niet leuk om te horen dat je kind zich niet voorbeeldig gedraagt, maar gelukkig overkomt het IEDEREEN. De paniek was echter merkbaar want Loeder begon direct met overcompenseren: ‘kijk eens liefie, doe jij maar zelf je schoentjes aan. Nee lukt het niet? Je sjaaltje dan? Och liefie ben je soms een beetje moedepoe?’ Ja natuurlijk is die arme drommel moe na zo’n dag! En overcompenseren doe je zelf maar, niet via je kind!

Zo…dat is eruit….. of zou ik me moeten inleven in Het Loeder? Zou zij soms ook een onzekere moeder zijn zoals elke moeder? Misschien wel maar dan nog…