Twee keer knipperen met je ogen en de zomer is voorbij. Beter nog… twee keer slikken en het jaar is voorbij! Bijna een jaar geleden besloot ik tijdens een heerlijke, maar met regengevulde, vakantie dat het anders moest. Het had al veel eerder anders gemoeten maar er was zoveel tussengekomen. Andere ingrijpende veranderingen die mijn leven rijker hadden gemaakt, maar de glans was er bij mij een beetje af. Volop genoot ik van het nieuwe rustige leven met zijn drieën, het was alleen te rustig, misschien zelfs wel iets te gemakzuchtig.

Als je mij een beetje kent of vervent lezer van mijn blog bent dan weet je dat er meer dan genoeg is veranderd: ik ben gaan schrijven, gaan sporten, heb een hele fijne nieuwe baan gekregen en heb vooral mijn ziel blootgegeven in al mijn op waarheidberuste verhalen. Verandering genoeg dus en regelmatig met de billen bloot. Nu we het einde van de zomer naderen ben ik me opeens bewust van het jaar dat voorbij is gevlogen. Zoveel veranderingen heb ik doorgevoerd en toch voelt het niet zo. Er kriebelt toch nog een soort onrust in mij. Langzaam glijd ik weer onderuit in die luie stoel. Een aangename maar gevaarlijke houding, het betekent namelijk dat het leven gaat kabbelen. Niets heerlijker dan slapen op een boot op een kabbelende zee, maar er is geen tijd om te dutten! Althans ik mag mezelf geen tijd gunnen om te dutten. Dat doe ik wel later als ik te oud ben om achter de geraniums vandaan te komen.

Het is dus TIJD! De hoogste tijd voor een tandje erbij, een versnelling hoger en vooral: tijd voor nieuwe plannen. Een jaar geleden had ik twee speerpunten en nu bijna 365 dagen later heb ik ruimschoots aan mijn belofte voldaan. Ik ga een nieuw partijprogramma schrijven voor mijn eenmansfractie. En net als bij sportieve prestaties: de lat gaat leg ik weer een stukje hoger. Een tipje van de sluier kan ik wel alvast oplichten: een strakker regime. Minder luie stoel en meer ruimte voor mijn zielige hardloopschoenen. (Helaas zijn ze de afgelopen maanden weer weeskindjes geworden.) Minder bijrijder en meer mijn eigen voet op het gaspedaal. Tijd dus voor een aantal rijlessen. Maar naast meer discipline zal ik vooral meer op zoek gaan naar het randje. Meer uit de comfortzone en meer sprongen in het diepe. Soms hilarische mislukkingen en soms succesvolle mijlpalen. Best een aardige partij die ‘Sjors Twijfelt’, al zeg ik het zelf. In ieder geval eerlijk en betrouwbaar, kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Ik ga aan de slag met mijn nieuwe speerpunten, maar houd je natuurlijk op de hoogte tijdens het proces… Spannend!