Alsof ik naar een herkenbaar, slecht scenario uit mijn eigen jeugd zat te kijken. M op de skatebaan woedend omdat iemand er met zijn coole ‘karretje’ vandoor ging. Het jongetje in kwestie was zeker geen onbekende en niet de braafste van de klas, zal ik maar zeggen. M vroeg eerst aardig het karretje terug, daarna sprak hij hem op fermere toon toe om vervolgens bij het uitblijven van het gewenste resultaat, te gillen dat hij heel, heel boos was. En op dat moment was het alsof ik daar zelf stond. Ik hoorde mezelf als klein meisje gillen, omdat ik machteloos stond tegenover een veel stoerdere tegenpartij. M liep snikkend weg…zonder karretje.
Lees verder!