Wat doe jij ter ontspanning ’s avonds als je een dag hard hebt gewerkt? Nadat het huishouden aan kant is en je eventueel je routinematige sportieve plicht hebt gedaan? Er zijn mensen die de hele avond voor de buis hangen. Anderen chatten, Whatsappen of hebben een echt gesprek met vrienden in een café. Er zijn natuurlijk talloze mogelijkheden om je avond te spenderen, maar ik betrapte me laatst op een ietwat vreemde, bijna dwangmatige vorm van vrijetijdsbesteding. Op de avonden dat manlief werkt, struin ik regelmatig het internet af en bezoek ik prachtige online boetieks of heel gewone warenhuizen. Dat is op zich nog geen vreemde bezigheid. Ik heb echter de gewoonte om bij die online winkels winkelwagens te vullen tot ze uitpuilen. Achteloos gooi ik voor honderden euro’s in het karretje, maar als ik uiteindelijk de totale waarde er van zie, sluit ik de website en bezoek met plezier een volgend mooi warenhuis.
Bij sommige webshops heb ik de neiging om een paar dagen later terug te keren om te zien of het winkelwagentje nog gevuld is met mijn schijnaankopen. Bij een enkele website is dit het geval en ik analyseer aandachtig nogmaals de items. De conclusie na deze analyse? “Gelukkig heb ik bij het vorige bezoek mijn pinpas niet tevoorschijn gehaald.”
Vreemd gedrag toch eigenlijk? In een fysieke winkel ga je met een kritisch oog langs de rekken, pak je er hier en daar iets uit en vertrek je richting pashokje. In een winkel met mensen van vlees en bloed stap je niet met armen vol kleding op de kassa af om vervolgens, als de kleding al opgevouwen in de tas zit, de aankoop te annuleren. De verkopers zien je aankomen!
In webshops denk je dat niemand je ziet en is er in de wijde omtrek geen vriendelijke verkoper te vinden die je met ‘liefde’ vertelt hoe geweldig die net té strakke jurk je staat. Geen reden dus om je in te houden of je te gedragen als waardige klant. Hoeveel mensen zullen er zijn die online ditzelfde gedrag vertonen, hoeveel verlaten winkelwagens zullen er door het wereldwijde web zwerven?
Een paar maanden geleden ontving ik een e-mail van een webshop over een van mijn ‘wees-geworden-winkelwagens’. Er zaten items in die nog maar een dag in de aanbieding zouden zijn. Enorm slim van die winkel maar ik voelde me betrapt. Er zijn dus pientere ondernemers die mijn dwangmatige niet-koop gedrag in de gaten hebben en hier handig mee omspringen. ‘Joehoe bijna-koper! Hallo, je hebt je winkelwagentje in het gangpad laten staan en iemand dreigt er met jouw spullen vandoor te gaan! Zullen we het nog even voor je vasthouden?’ Hoe betrapt ik me ook voelde, ik heb de aanbieding afgeslagen en shop nog altijd vrolijk door zonder mijn pinpas te trekken.
Sjors Twijfelt 