Hoe was jouw jaar? Was 2018 een beetje aardig voor je of heeft het je ook alle hoeken van je hart laten zien?
2018 was voor mij het jaar van het hart. Mijn hart werd gebroken, ik heb het verpand, het is vermorzeld, geëxplodeerd door liefde, sneller gaan kloppen en verschrompeld door hartzeer. Kortom, alle hoeken van mijn hart heb ik gezien, gevoeld en doorleefd.
Lees verder!
“Zus, ik heb een bon maar die maak ik echt niet op. Wil jij ‘m?”
Een cadeaubon voor een poepchique spa in een gerenomeerd hotel welteverstaan. Ik zie ‘m op Instagram weleens voorbijkomen bij ultraslanke, knappe BN’ers en daar zou ik dan heen moeten? Ik, die zich alleen tijd gunt voor een snelle douche terwijl ik persé een bad wilde in de nieuwe badkamer. Iemand die in haar puberteit voor het laatst bij een schoonheidsspecialiste was en zich zelfs ongemakkelijk voelt tijdens een badpakkendag in de sauna. Maar ja, het is ook zonde om zo’n bon te laten verlopen, dus oké ik ga.
Lees verder!
“Jij bent net Atlas” zei een collega tegen mij. “Jij draagt het leed van de wereld op je schouders, maar die last kun jij helemaal niet dragen.” Zijn woorden echoden nog dagen na in mijn hoofd, want oh wat sloeg hij de spijker op zijn kop.
Niet eerder schreef ik over mijn werk en die keuze is heel bewust. Werk is werk en daar hoort Sjors Twijfelt niet bij. Totdat werk ook in huis blijft hangen en het hoofdzaak wordt op momenten dat het bijzaak zou moeten zijn. Dus daarom toch een Twijfel over werk.
Lees verder!
Sjors Twijfelt 