Kleine M. is een echt kat-uit-de-boom-kijkertje en hij moet duidelijk nog leren om voor zichzelf op te komen. Tijdens onze vakantie had hij een rode postauto gekregen. Een leuk ding maar helaas voor ons mét geluid. Het geluid bleek een magneet voor kleine kinderen. Op het vliegveld kwamen kinderen uit alle hoeken en gaten als ware het een lokroep. Ik vond het een perfect leermoment en vertelde Kleine M. dat hij moest samen spelen. Dus het lieve, kleine meisje met die mooie grote ogen mocht toch ook wel even met de auto? Haar poppengezichtje bleek een façade, want zo lief was ze helemaal niet. Ze rende er met de auto vandoor en was niet van plan het terug te geven. Ons schuchtere ventje rende achter haar aan, bleef op anderhalve meter afstand staan en rende vervolgens in blinde paniek naar mij. Het bleef niet bij de postauto, want het meisje deed ook een greep in zijn rugzak met speelgoed. Opnieuw vloog hij er achteraan, deinsde weer achteruit en kwam onverrichter zaken terug. Op dit soort momenten heb ik met hem te doen. Het is zo zielig dat hij zich het kaas van zijn brood laat eten, maar toch bemoei ik me er niet te veel mee in de hoop dat hij wat meer van zich afbijt.
Ik was dan ook zo trots als een pauw toen manlief me deze week sms’te vanuit de speeltuin. Van de een op de andere dag was onze Kleine M. omgeslagen als een blad aan een boom. Hij speelde temidden van andere, vreemde kinderen en probeerde zelfs even samen te spelen. Een geweldige stap naar peuterdom. Maar er was meer… Een jongetje vertoonde bezitterig gedrag en betichte hem van landje pik. Er werd wat heen en weer geduwd, maar M. liet zich niet verjagen. Nog trotser was ik, maar het hoogtepunt zou nog komen. De beoogde grootgrondbezitter gaf hem een klap, Kleine M. deinsde niet achteruit maar deed juist een stap naar voren en sloeg terug! Na het lezen van de sms betrapte ik mezelf op een glimlach van oor tot oor. Wat was ik hier graag bij geweest. Met eigen ogen had ik willen zien hoe hij voor zichzelf was opgekomen! Natuurlijk sprong papa meteen tussen beide en gaf ze een standje, maar M’s eerste klap was een daalder waard!
Slaan mag niet en natuurlijk nooit meer, maar voor deze keer was ik trots op de kleine vechtersbaas. Alle ouders hebben wensen voor hun kind: iets liever, beter luisteren of minder hysterisch. Voor nu is mijn belangrijkste wens uitgekomen: Kleine M. is klaar om peuter te worden.
Sjors Twijfelt 
Het gaat een echte kerel worden.Hij kan al tot 3 tellen nog 7 er bij en als het kindje dan geen sorry zegt of jou speeltje teruggeeft mag je een corrigerend duwtje geven.Van opa mag(moet) je voor je zelf opkomen.Maar eerst tot tien tellen.