Een Griekse bouwput

Daar stond manlief met de wc bril in zijn hand… We waren net aangekomen in ons vakantiehuisje in Griekenland en binnen in het huisje zag het er klaar uit. Binnen was de wc bril het enige incident, maar buiten was het een bouwput.

Bij aankomst maakte de eigenaresse een bijna verloren indruk. Logisch bleek achteraf, toen ze ons met tranen in de ogen vertelde dat we de eerste officiële gasten waren. Maandenlang hadden zij en haar man hun schamele spaarcenten gebruikt om drie vakantiewoningen uit de Griekse grond te stampen. Maanden van onzekerheid waar de overheid maar niet over de brug kwam met de vergunning en nu brak het toeristenseizoen al aan. Ze moesten starten zonder vergunning én zonder zwembad. Want ook een vergunning voor het zwembad had veel te lang op zich laten wachten. Goody, de lieve vrouw des huizes had meteen mijn hart gestolen. Als je in tijden van crisis en corrupte overheid wilt zorgen voor een eigen appeltje voor de dorst, dan verdien je een eerlijke kans. Ondertussen krioelde het van de bouwvakkers die zich 7 dagen in de week in het zweet werkten om alles z.s.m. af te maken. Het leek wel of we in het TROS programma ‘Ik vertrek’ terecht waren gekomen. Een vriendelijke glimlach en een oprecht verhaal zorgden ervoor dat we niet op onze strepen gingen staan. Echter… Er was nog een derde vakantieganger mee: kleine M. En hij bleek niet gevoelig voor dat eerlijke verhaal.

Hij had zich zo verheugd op zijn droomvakantie: een zwembad binnen handbereik en het strand op loopafstand. (Bijna) alles wat hij leuk vindt vlak bij elkaar en dat niet één dag maar wel 15 hele dagen! Dat vooruitzicht deed hem stuiteren van blijdschap. Die euforische stemming smolt als sneeuw voor de zon toen hij uit de auto klom. Hij zag alleen maar bouwvakkers. ‘Mama, waar is het zwembad?’ Helaas konden we hem niet een zwembad maar een bouwput laten zien. Een betonnen bak dat alleen de contouren van een zwembad had. Ik kreeg een brok in mijn keel bij het zien van zijn intens teleurgestelde gezicht. Elke ochtend als hij wakker werd, wilde hij direct naar het zwembad om te kijken of het al klaar was. Dat er tijdens zijn slaap niet verder was gewerkt leek hij niet te beseffen. En waarom ook niet? Want als je zo graag iets wilt, dan doet toch iedereen alles om jouw kinderdroom te realiseren? Helaas zou het nog een volle week duren voor het zwembad gereed was. Maar toen het water er eenmaal in zat, was Kleine M. zo blij alsof Sinterklaas spontaan was langsgekomen met een felbegeerd cadeau. Dat M. elke ochtend zich had vastgeklampt aan het hek en met een bedroefd gezicht naar die lege bak had gestaard, had indruk gemaakt op iedereen. Zowel de huiseigenaren als alle mannen die er dagelijks werkten, vonden het zo verdrietig voor de kleine man dat ze graag wilden dat we nog een week bleven. Op hun kosten. Hoe lief was dat?! Helaas konden we niet op hun aanbod ingaan omdat de werkplicht na twee weken riep, maar we hebben ze allemaal wel in ons hart gesloten.

En kleine M? Die heeft niet alleen de vakantie van zijn leven gehad, maar ook nog een wijze les geleerd. Overal waar hij nu iets ziet dat kapot is of waar hij vindt dat een aanpassing nodig is, vraagt hij of we de werkmannen even kunnen vragen. Van een kapotte trein tot een slordig aangelegde stoep. Werkmannen kunnen alles, zij maken dromen waar! Ben je nieuwsgierig? Ga naar de Peleponnesos in Griekenland en laat je verrassen door de vriendelijkheid van de mensen, de prachtige natuur en de eeuwenoude Griekse geschiedenis want Sparta en de eerste Olympische atletiekbaan in Olympia vind je op een uurtje rijden. En natuurlijk logeren bij Goody!