2015: verhalen recht uit het hart

Het jaar is bijna voorbij en de lijstjes met hits en missers vliegen je om de oren. Nou ben ik niet vies van een paar statistieken, dus heb ik even naar mijn meest en minst gelezen blogs gekeken. En wat valt op? Een, voor mij, bijzondere bijdrage heeft de top vijf niet gehaald, terwijl ik overtuigd was van de kracht van dit blog. Mijn liefde voor mijn lief was de hit van 2015 en logisch ook want het kwam recht uit mijn hart. Toen ik het schreef stroomden de tranen over mijn wangen. Tranen van geluk door het besef hoe goed wij het samen eigenlijk hebben. Maar mijn blog over de zoektocht naar moederliefde bezorgde mij ook tranen. Andere tranen welteverstaan, tranen van verslagenheid. En toch haalde deze de top vijf van beste gelezen blogs niet.

Zijn we dan allemaal lam geslagen door wat er in de wereld om ons heen gebeurd? Zij die staan te schelden en tieren bij een bijeenkomst voor een nieuw opvangcentrum, zien we overal opduiken. Die kop van een van die gasten staat nog op mijn netvlies. De profielfoto’s met Franse vlaggen waren op Facebook niet te missen (en terecht) maar échte verhalen recht uit het hart raakten ondergesneeuwd. Mooie verhalen over vrijwilligers die een helpende hand boden of juist schrijnende verhalen over mensen in te kleine bootjes op zoek naar veiligheid hebben we minder gezien dan de woede en het onbegrip.

Mijn verhaal kwam ook recht uit het hart, mijn moederhart. En ter afsluiting van dit jaar wil ik je vragen het alsnog of nogmaals te lezen. Want met genoeg moeder- (en naaste-) liefde kunnen we de wereld echt een beetje mooier maken, een beetje liever en barmhartiger.

Bedankt voor jullie leesgierigheid, reacties en interactie dit jaar. Voor 2016 wens ik jullie veel liefde, verdraagzaamheid en warme herinneringen. Proost!