Sinds kort heb ik een Facebook account. Niet eerder wilde ik iets uit het brede scala van Social Media gebruiken, want ik hoefde niet zo nodig gevonden te worden en mijn ziel en zaligheid met iedereen te delen. Totdat ik dit blog startte en wie blogt wil gelezen worden.
Ik moet nog wennen aan het karakter van het medium. Vrolijke niemendalletjes waar een handvol mensen op reageert. Als je even niet oplet, is je bericht allang uit beeld verdwenen en is de aandacht voor jouw eigen kattenbel tot het nulpunt gedaald.
Het blijft allemaal luchtig en vermakelijk tot iemand een bericht achterlaat dat ze niet meer beter wordt. Het karakter verandert en de twijfel ontstaat. Het is een vaag bericht van een oude, bekende maar het blijft wel in je hoofd rondspoken. Wat zou ze er mee bedoelen en zal ik het vragen…of toch niet? Ze wil er aandacht voor vragen, maar ik twijfel nog. En nu, ruim een week later, twijfel ik nog steeds.
Hoe anders is het bericht dat mijn stoere neef M. achterlaat. Sinds een paar maanden loopt hij de deur van het ziekenhuis plat vanwege kankercellen die in zijn lijf woekeren. Het leek onder controle maar sinds twee weken is het toch goed mis. Hij heeft zijn Facebook niet gebruikt om vage berichten achter te laten. Nee, M. gebruikt het medium om open en duidelijk te zijn over hoe het hem vergaat. Het is geen geheim, iedereen mag het weten … en hoe! Hij blogt over zijn ziekte: recht voor zijn raap, maar ook hilarisch. En het werkt: de drempel is aanzienlijk lager en zijn ziekte hierdoor bespreekbaar. Hij is niet dood, hij leeft! Bijna dagelijks kunnen zijn vrienden lezen hoe het hem vergaat. Niet alleen verhalen over een bezoek aan een voortplantingskliniek (voor later), maar ook over hoe hij verlangt naar het verwezenlijken van zijn dromen. Soms pijnlijk verdrietig, soms vreselijk grappig maar altijd eerlijk. Al zijn verhalen vormen een levendig portret van een jonge patiënt. Het sociale medium krijgt hiermee een warm hart. Ik kijk uit naar zijn verhalen en hoop dat hij blijft schrijven, ook als de chemo hem straks zal verzwakken.
Sjors twijfelt nu eens niet en houdt een pleidooi voor open en eerlijke verhalen! Lees zijn blog ook eens! Ik laat je graag alvast een stukje lezen…
Belangrijke bijzaken als je kanker krijgt. De toekomst. Zaad invriezen omdat mogelijke impotentie om de hoek komt kijken bij het krijgen van chemotherapie.
Nou weet de echte Wiz kenner dat ik een pleuris hekel heb aan kinderen. Ze janken, maken lawaai, schijten je hele huis onder. Eigenlijk doen ze alles enkel en alleen om mij te irriteren. Tenminste dat denk ik.
Maar goed, de kans bestaat natuurlijk dat ik ook een chick tegen kom waarbij ik ineens denk dat ik wel zo’n klein monstertje van mezelf wil. En om te zorgen dat dit geen problemen geeft moest ik even naar het AMC in Amsterdam toe.
Wil je meer lezen? Ik maak graag ongegeneerd reclame voor verhalen die gelezen mogen worden: Wiz is weg!
Sjors Twijfelt 
SUPER!!!