Kerst in joggingbroek?

Het einde van het jaar nadert en huize Sjors Twijfelt komt langzaam bij, na de stuiterbalweken op school. M. is uitgeteld en ligt in een diepe slaap naast me. Het is half 3 op dinsdagmiddag. Ik had me in deze drukke dagen voor kerst veel nuttiger kunnen maken, maar in plaats daarvan geniet ik van dit moment. Rennen en vliegen doen we straks wel weer en dan een versnelling hoger zodat het allemaal net op tijd klaar is.

Terwijl ik naar hem kijk, tovert mijn trotse moederhart een glimlach op mijn gezicht. Hoe vaak ik hem ook achter het behang wil plakken en hoe zeer ik hem wat meer assertiviteit gun, hij is de mooiste, slimste en liefste jongen die ik me kan wensen. Oké, ik geef toe misschien ben ik zelf ook wat weemoedig en labiel door de vermoeidheid.

Toch dan maar weer over tot de twijfelende orde van de dag… Het is vakantie, maar heb je eigenlijk vakantie als de agenda’s uitpuilen met aan kerst gerelateerde verplichtingen? Ik geniet best van deze periode van het jaar, maar als ik naar het slapende kleutertje naast me kijk dan lijkt kerst in joggingbroek me helemaal geen slecht idee. Zou ik echter de moed hebben om ooit voor die ontspannen feestdagenvariant te kiezen?
Vroeger had ik voor geen goud een feestje willen missen. De gedachte dat je alleen thuis zat terwijl je vrienden of familie feest vierden, vond ik ondraaglijk. Ik wilde zijn waar het feest was en deed het liefste het licht uit.

Nog steeds houd ik van een feestje en weet ik diep in de nacht als (bijna) laatste het etablissement te verlaten, maar de noodzaak is er allang niet meer. Eind december in een verlaten hutje op de hei klinkt me dan ook heel aangenaam in de oren. Even echt opladen in plaats van in januari onder werk- en schooltijd proberen uit te rusten. De decembertrein raast door en stopt half januari als ook nieuwjaarsborrels écht niet meer gepast zijn.
Maar ja, wat raaskal ik eigenlijk. Als iemand geniet van alle naasten bij elkaar dan ben ik het. Over en uit met mijn gejank. Ik trek een sprintje voor de decembertrein en we knallen het jaar uit als een stel gillende keukenmeiden. En ja, in januari gaan we gewoon uitbuiken, uitrusten en uitwaaien.

En goede voornemens? Ik doe er eigenlijk nooit aan, maar heb er natuurlijk stiekem wel een paar: meer bloggen, meer sporten, een consequentere moeder zijn en vooral toch nog veel meer lol maken. Dat wordt dus in 2015 ook geen kerst in joggingbroek… Tot volgend jaar!