“…Mijn moeder is een dikzak…” Ken je het liedje nog van vroeger?
Ik vond, als klein verlegen meisje, de lieve liedjes leuker dan het ongenuanceerde, ongetwijfeld grappig bedoelde: “mijn vader is een duntje, geef me een pepermuntje”. Moet gezegd, het rijmt en rolt lekker over de lippen maar toch…
Vandaag is het weer zover, 11 november en dus Sint Maarten. Tijd om op zoek te gaan naar dat lampje (waar heb ik het ook al weer opgeborgen?), duimen voor droog doch onstuimig weer en een opvoedkundig verantwoord beleid bedenken voor ál die zoetigheid. Van vroeger herinner ik me nog die vreselijke voorwaarde voor het behoud van dat snoep: verpakt, het moest verpakt zijn en zo niet dan ging het zonder pardon de vuilnisbak in.
Wat ik me vooral herinner is die kriebelende spanning, de zenuwen en het plezier dat je in die paar uurtjes beleeft. In het donker samen met je vriendjes (oh ja en met wat ouders op de achtergrond) langs de deuren. Dat je liedjes moest zingen zag ik als noodzakelijk kwaad om het felbegeerde snoep te bemachtigen. Het was een magische avond die nog dagen in je herinnering bleef vanwege de zoete schatten die je had veroverd.
Vanavond hoop ik M. ook zo’n avond te geven met vriendjes, liedjes en een schattenjacht. Een avond waar hij later met net zoveel plezier aan terugdenkt als ik.
Maar toch nog even over die liedjes… “mijn vader is een hamer, smijt hem door de kamer”? Wat is er mis met zoete liedjes passend bij het verhaal van Sint Maarten (iets met een mantel in repen gescheurd om mensen warm te houden). Vorig jaar lukte het nog prima om het lieve liedje er in te houden, want dat was het liedje dat hij het beste kende én we thuis vaak hadden geoefend. Dit jaar is “Sinte Maarten Mik Mak” het enige lied dat door het huis schalt. Er zal vanavond dus geen ontkomen aan zijn.
Oke, misschien moet ik niet zo zeuren en mag ik mijn weemoed niet projecteren op M. Ik laat het gaan, maar zal vanavond toch met een brok in mijn keel op de achtergrond stilletjes terugdenken aan de zoete liedjes uit mijn eigen jeugd. 11 november is de dag dat (ook) mijn lichtje schijnen mag!
Sjors Twijfelt 
Hahaha…nou die hamer door de kamer is ook al in Enkhuizen gesignaleerd…vreselijk!!!
Ben ik een erg verschrikkelijke oma als ik heb gezegd: “Ik wil een mooi liedje horen en anders geen snoep” ??? Of zal ik een compromis sluiten? Eerst een mooi liedje en daarna mag die hamer nog even door de kamer….
En hoe is de avond verlopen? Veel hamers? Ik heb wel veel dikzakken gehoord maar geen hamers!
ps hoe kom je aan die mooie foto?? Staat er een bekende op??
Groetjes van Nieuwsgierig Aagje uit Enkhuizen
Ha Aagje, deze foto is gewoon van internet geplukt haha. Een foto uit 1952 en helaas zonder bekenden.
Sint maarten sint maarten de koeien hebben staarten. De meisjes hebben rokjes aan. Daar komt sinte maarten aan.
11 november is de dag dat mijn lichtje branden mag.
Heerlijk … :-)
Maar ook hier schalt sinte maarten mikmak je vader is een dikzak door de kamer :-(
Veel plezier vanavond. X
Ja Sint Maarten vroeger dat was rellen in Enkhuizen geen tijd voor die dikzak rennen voor je leven haha,maar nu Sint Maarten op een paard door de stad en een horde kinderen er achteraan en waarschijnlijk krijgen ze daar in de buurt genoeg snoep.
Want onze trommel met verantwoorde mars repen etc bleef op 5 uitgedeelde repen gesloten waar alle kinderen waren geen idee zou iemand de hamer hebben teruggegooid ,nee toch mag ik hopen.Nou volgend jaar dan maar met meneertje M en M achter Sint Maarten aan haha tot volgend jaar zonder hamer met een suikerbiet
Wacht maar…zaterdag herkansing?
Er stonden hier vanavond in Baarn twee schattige meisjes voor de deur te zingen met een prachtige lampion in hun hand. Uiteraard geef je ze dan wat lekkers, en oké, voor het fatsoen hebben we er ook een mandarijn bij gedaan!