“Mama, komt die boef dan ook bij ons langs?” 

Tijdens het eten hebben manlief en ik een gesprek over een verdachte terrorist die zou zijn uitgezet naar Nederland. M. vraagt waar we over praten en ik leg hem uit dat er een grote boef Nederland binnen is gekomen. Terwijl ik de zin uitspreek, besef ik me dat dit niet heel verstandig is. Met grote verschrikte ogen kijkt hij me aan en vraagt: “mama, komt die boef dan ook bij ons langs?”

In een verwoede poging hem van het tegendeel te overtuigen, proberen we argumenten om te buigen naar begrijpelijke en vooral acceptabele redenen om ons toch echt op ons woord te geloven. De boef is allang gevlogen, de boef is alweer in een ander land opgedoken en wat heeft die boef nou bij ons te zoeken? Het heeft allemaal weinig effect want een stortvloed aan wedervragen dendert op ons af. Want wat doet een boef eigenlijk allemaal? En wat is een GROTE boef? Tja, wanneer ben je inderdaad een grote boef. Langzaam raken we verstrikt in argumenten die elkaar tegen spreken. Waar doe je in dit soort situaties als ouder verstandig aan bij een kleuter van vijf? Negeren, onder het tapijt schuiven of toch maar een tipje van de sluier oplichten? Ik vind het lastig want een antwoord leidt tot tien vragen.

De volgende dag kom ik op internet een kort maar krachtig antwoord tegen op mijn vraag. Een kind in de kleuterleeftijd vertel je vooral niks want hij betrekt alles op zichzelf. En dat was precies het antwoord dat ik nodig had, want het ligt dus niet aan M.’s gevoeligheid dat hij denkt dat boeven langs ons huis komen. Of dat hij denkt ook ernstig ziek te worden door mijn koortslip, terwijl ik hem uitleg dat ik uit de buurt van ons nieuwe neefje moet blijven omdat een koortslip voor een pasgeboren baby heel gevaarlijk kan zijn. Of dat ons bad ook door de vloer zakt tijdens de verbouwing net als hij bij Buurman en Buurman zag. Het ligt aan de leeftijd. Een leeftijd waarin je de grote boze wereld dus op je eigen leven betrekt. En nu snap ik ook waarom je kinderen zoveel mogelijk moet beschermen. De grote boze wereld wil je en kun je tenslotte niet als loden last op je schouders dragen.

En dus bespreken we het leed van de wereld vanaf nu maar na het 8-uur journaal als M. allang ligt te dromen over avonturen op het schoolplein of over vliegende roze olifanten.