Cadeau voor M.

Vanaf mijn handdoek kijk ik naar mijn twee mannen die druk zijn met een zandkasteel. Deze vakantie hadden we nodig om weer even samen te komen en tot nu toe is dat meer dan gelukt. Terwijl ik heel bewust zo’n zeldzaam geluksmoment beleef, denk ik ook aan morgen. Want morgen wordt M. zes. Zes jaar alweer! Clichés over hoe snel de tijd gaat, kloppen allemaal. Hij is alweer zes jaar een van ons.

Nog een keer kijk ik aandachtig naar hem en zie hoe hij langzaam verandert. Als hij al ooit babyvet gehad heeft, dan is hier geen spoor meer van te zien. Zijn lichaam transformeert naar een jongen. Lange benen, een heuse torso en gespierde armen. Een gespierde spijker is het, dat wel.

De tijd vliegt voorbij en ik probeer me geluksmomenten van de afgelopen zes jaar te herinneren. Mijn slechte geheugen helpt hier helaas niet bij. Wat herinner ik me bijvoorbeeld van de tijd rond zijn geboorte? Weinig gelukkigs als ik eerlijk ben. Waarom herinner ik me alle minder leuke momenten van vlak voor zijn komst met minitieuze precisie? En waarom lukt het me niet meer dat moment te pakken waarop ik hem voor het eerst zag? Had dat niet het gelukkigste moment van mijn leven moeten zijn?

Waarom herinner ik me al die slapeloze nachten zo goed en niet die kleine geluksmomenten waarop we met z’n drieën in een bed wakker werden?

Misschien is het antwoord wel heel eenvoudig: ik heb vaak last van een te grote mate van zelfkritiek waardoor misschien mooie herinneringen gebagatelliseerd worden.

Neemt niet weg dat ik volop kan genieten in het hier en nu. Zoals nu hier op het strand. Want wat ben ik onmetelijk trots op dat kastelenbouwend heerschap. Zo klein en hulpeloos als hij werd geboren, zo authentiek en sociaal is hij geworden. Iemand die zijn eigen eigenwijze koers vaart en zich (nog) niet laat leiden door de grote gemene deler in de klas. Iemand die (nog) geen vijanden kent, alleen maar vrienden. Zo iemand verdient een leven vol zelfvertrouwen, iets dat hem nu nog ontbeert.

En dat is mijn cadeau aan hem op zijn zesde verjaardag: samen zullen we bouwen aan een positief zelfbeeld. En een van de bouwstenen zal zijn dat ik voor ons allebei de kritische lat iets lager zal leggen. Want jij, lieve M., kunt de wereld mooier maken. Je moet het alleen nog zelf geloven!