“Papa, hoe worden baby’s gemaakt? Gebeurt dat net zoals bij kippen?”
Tijdens een winderige maandagavond na zwemles stelt M. manlief voor een gewetensvraag, want hoe ga je dit beantwoorden? Lang leve de wind want de vraag kon daardoor nog even omzeilt worden: “sorry, zei je wat? Ik hoorde je niet door de wind. Wacht anders maar even tot we thuis zijn.” En eenmaal thuis was de vraag vergeten. Pfieuw, nu nog even niet.Maar ja, wanneer dan wel? Wanneer is het wel het moment om het uit te leggen? Je kan toch moeilijk zeggen dat het inderdaad net zoals bij kippen gaat. Komt die jongen op school en vertelt aan zijn vriendjes dat we uit een ei komen. Ik zie het al gebeuren, het arme kind. Nee dat moesten we maar niet doen.
M. is nu zes en dacht vorig jaar nog dat zwangere vrouwen vooral veel pizza hadden gegeten. “Mama, ik wil nog zo graag een broertje of zusje. Dus als jij nou heel veel pizza eet, dan krijg je een dikke buik en dan komt er daarna een kindje.” Ik vond het een heerlijk antwoord, een rijke fantasie die voor alles een wonderlijke verklaring heeft. De pizza heeft nu echter plaatsgemaakt voor het ei. Of zou het niet om het ei gaan maar om het beeld van een kip en een haan boven op elkaar?
Ik hoop nog op de kinderlijke onschuld en gok op het ei, maar ja… je weet het nooit.
Als we hem wel uit zouden leggen hoe baby’s gemaakt worden, wat is dan de volgende vraag? En hoe onschuldig is zijn eigen piemeltje dan nog? Nu is het nog gewoon een geinig ding waar je mee kunt spelen (tot mijn grote ergernis maar dat komt vast omdat ik er zelf geen heb) en een ding dat zichzelf bovendien nuttig maakt als je moet plassen. Maar wat nou als dat ding ook opeens meer blijkt te kunnen? Wordt dat dan een beladen ‘ding’ of juist niet? Gaat hij dat dan ook aan zijn vriendjes vertellen?
Ik snap ook wel dat we het idee van veel pizza eten, het verhaal van de onbevlekte ontvangenis van Maria of de komst van de ooievaar niet nog 10 jaar kunnen volhouden. Uiteindelijk moeten we er aan geloven, maar toch ben ik enigszins opgelucht dat het ten tijde van die vraag hard, heel hard waaide.
En de kip en het ei? Misschien helemaal zo gek nog niet…
Sjors Twijfelt 
Meestal komt het juiste antwoord op de juiste tijd, zonder dat je er heel moeilijk over hoeft te doen😉
Haha Georgette,dit doet me denken aan een avond dat we bij de Chinees in het restaurant de bazin aan tafel kregen en zij met een dikke buik ons bediende waarop ik vroeg of dat van het Chinees eten kwam waarop zij een rood hoofd kreeg en zij nee daar komt het niet van (heel af en toe kom ik haar zoon tegen inmiddels 33jaar in blakende gezondheid) Maar ik ben het met de vorige schrijver eens het komt van zelf en dan denk je Judit is het moment, net als het moment dat de teleurstelling komt van de Sint .
[…] bij mezelf, soms zijn jullie niet te peilen. Zo scoort een verhaal over M.’s vraag ‘hoe worden baby’s gemaakt‘ onwijs goed, terwijl ‘game over‘ in hetzelfde genre weer weinig lezers weet te […]