“Sorry dat ik stoor”, “oh sorry ik wist niet dat jij hier al zat” maar ook “sorry dat jij tegen mij aanfietst”.
Sorry is al jaren een stopwoord waar mensen me regelmatig op aanspreken.
Ze vragen waarom ik me verontschuldig voor kleine futiliteiten of voor zaken waar ik geen invloed op heb. Zeg ik het omdat ik me schuldig voel over een situatie? Nee, het is meer onbewust en het is gezegd voordat ik het in de gaten heb.
Waar je mee omgaat, word je mee besmet en dat gezegde gaat ook op voor M. Ik betrap hem op onnodige sorry’s en als hij dan een keer een echte reden heeft om zich te verontschuldigen, dan klinkt het toch iets minder gemeend.
Maar waarom zeg ik het zelf dan te pas en te onpas? Het is tenslotte geen stopwoord om trots op te zijn. Het maakt jezelf onnodig klein en je stelt je er kwetsbaar door op. Al moet ik zeggen dat het tonen van je kwetsbare kant ook een zekere mate van schoonheid in zich heeft. Die kwetsbaarheid maakt me wie ik ben en ik heb niets met schone schijn om de minder aantrekkelijke karaktereigenschappen te verbergen. Sjors is wat het is en dat is opgewekt, soms heel kwetsbaar maar soms ook wat afgemeten, al zal ik de eerste zijn die de bitsigheid erkent. En misschien dat juist het zelfkritische en mijn beschouwende houding wel zorgen voor mijn verontschuldigingen.
Schaam ik me daar dan voor? Misschien zou het wel moeten maar eerlijk gezegd vind ik het totaal niet erg, sorry. Behalve dan op de momenten dat ik verontschuldigingen uitdeel, terwijl ik ze eigenlijk dien te ontvangen. Dan is het een heel vervelende eigenschap en volledig onzinnig dat me een “sorry” ontglipt.
Toch zal ik er meer op moeten letten om te voorkomen dat M. over dertig jaar eenzelfde stukje schrijft en zichzelf dezelfde vragen stelt. Het is niets om je voor te schamen en ook geen struikelblok om later goed te kunnen functioneren. Wel is het een onnodige horde in de ontwikkeling van het zelfvertrouwen en daarbij wil ik M. geen strobreed in de weg leggen.
Dus mijn welgemeende excuses aan het adres van ‘de familie der verontschuldigingen’, het wordt tijd dat we iets meer afstand nemen. Sorry!
Sjors Twijfelt 
Juist tegen mensen sorry zeggen die dat juist naar jou moeten doen, vind ik zelf nog beter ja. Ach, sorry. Ik doe het ook snel. Beter dat dan heel kwaad.
Zeker waar! Ik zie het ook als een beschouwende brede blik. ‘Sorry’ omdat je ziet of voelt dat het ook anders kan.
Ja, begrijp het.
Overmatig ‘sorry’ zeggen is veelal een teken van misplaatste schuldgevoelens die gepaard gaan met een lage zelfwaardering. Wellicht is het voor jou een stopwoordje maar zo zal het bij velen niet overkomen denk ik. Zou je ‘sorry’ verwisselen voor iets als ‘ow shit’, zou het ook een geheel andere boodschap richting de buitenwereld af geven. Zelfs vervangen voor iets neutralers als ‘dus’, klinkt al geheel anders.