Voor de tweede dag op rij zit ik op de rand van de hoogslaper. Een voet slaapt inmiddels maar de reden waarom ik op het bed zit, is zelf helaas nog lang niet in dromenland. Hij woelt en zucht want hij maakt zich grote zorgen. Een kind van zeven dat zich zorgen maakt, het zou niet moeten.
De meivakantie is voorbij en het normale leven begint weer. En juist dat normale leven zorgt voor onrust. Een nieuwe tafelindeling in de klas, weer naar de naschoolse opvang en dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn nieuwe bril. Onze hooggevoelige oogappel ziet als een berg tegen de start van het dagelijks leven op.
Na een nacht met zeker de helft van de slaapuren minder verwacht je dat op maandagavond de zorgen door de vermoeidheid zijn verdreven. Niets blijkt minder waar. Zelfs de positieve eerste dag met een herwonnen én een nieuwe vriendschap, maakten de zorgen voor dag twee niet minder. Opnieuw werd het een gebed zonder end en hoe je ook met hem te doen hebt, er komt een moment dat de emmer met geduld leeg is. Dat je ondanks je goede voornemen om rustig te blijven, toch ontploft en dan zijn de rapen gaar, heb je de poppen aan het dansen en is het einde zoek.
Meteen nadat mijn ontploffing heeft plaatsgevonden, heb ik spijt als haren op mijn hoofd en maakt alles weer plaats voor begrip en medeleven. Met dat gevoel was de avond ook begonnen, want arme jongen wat is het soms zwaar voor jou. Wat voor de één een rimpeling op het water is, is voor jouw een vloedgolf aan emoties en indrukken. Maar lief, wat heb jij hard gewerkt. Hard gewerkt om, zoals je zelf zegt ‘een filtertje’ te bouwen. Geen muur van een onneembare vesting, maar een zeefje om het leven iets meer gefilterd binnen te krijgen. Jij hebt de laatste maanden zoveel geleerd en dat prachtige groeiproces mochten wij van dichtbij meemaken.
Het gaat echt heel goed, maar blijkbaar heeft jouw filter soms ook vakantie en springt je piekerhoofd weer aan. Dan komen de zorgen boven drijven, vergeet je alle mantra’s en blijken nieuwe gewoonten nog niet genoeg ingesleten. En dat geeft niks, dat komt allemaal goed, maar besefte jij je dat ook maar. Besefte je maar dat het heel bijzonder is wat jij het laatste halfjaar hebt bereikt. En dankzij jou, realiseer ik me nu pas dat ik er zelf tientallen jaren over heb gedaan om onbewust die filter te bouwen. En weet je, lieve M, mijn filter is op sommige dagen ook zo lek als een mandje. Dan filtert hij niets, voelen opmerkingen als mokerslagen en brengt een blik van iemand me volledig uit balans. En als jouw filter met vakantie gaat, dan lift de mijne altijd een stukje mee. Tot de afslag (helaas) net ná de ontploffing, daarna trek ik aan de noodrem en rijd heel snel weer terug naar huis.
Jouw filter lijkt trouwens vandaag ook weer thuisgekomen, want het is inmiddels kwart voor negen en je slaapt! Mooie, zorgeloze dromen mijn lieve kind. Samen komen we er wel en ooit reizen we met de juiste filter hand in hand door het leven.
Sjors Twijfelt 