Vrijdagochtend half 10 stond ik binnen in een must see feestzaal in Berlijn. Eigenlijk een must do feestzaal, maar bij gebrek aan tijd werd het een must see. De geur van verschraald bier en tien jaar oude sigarettenrook walmde me tegemoet. Geen geur waar je te lang in wilt blijven hangen, maar wel een geur die een stroom aan herinneringen op gang bracht. Het zette me terug in de feesttent op het Starteiland tijdens de Sneekweek. Met mijn nieuwe, gele suède gympen aan stond ik daar het leven te vieren met mijn vriendinnen. Die gele gympen werden zwart, maar de herinnering blijkt zo kleurrijk (of aromatisch) te zijn dat ik ‘m aan de geur kan ophalen.
Jaloers kan ik zijn op mensen die zonder problemen de goed gevulde lade met herinneringen in hun hoofd weten te vinden. Bij mij werkt dat blijkbaar net iets anders. Mijn herinneringen zijn vaak gekoppeld aan mijn reukorgaan. De geur van smeerolie leidt mij naar mijn vaders werkplaats. Ruik ik een nieuwe spijkerbroek dan sta ik als achtjarige voor de winkel waar ik als kind mijn eerste spijkerbroek kocht. En stap ik in een nieuwe of gehuurde auto dan brengt die geur me naar onze mooie rondreis door Amerika.
Geur roept emotie op en soms zo sterk dat het me overvalt. Het steriele van een ziekenhuis bijvoorbeeld roept niet de fijnste herinneringen op, maar ruik ik vers gemaaid gras dan voetbal ik weer even dolgelukkig en zorgeloos in de tuin van oma. Bij Kamperfoelie herinner ik me de vrijheid van een hut in het bos op Texel. In diezelfde geur ligt echter ook de alles overheersende onzekerheid verscholen die ik in diezelfde week daar voelde, als prepuber tijdens een toneelkamp.
Het is een bijzonder mechanisme en nu ik me er bewust van ben, omarm ik het met beide armen. Ik kon er weleens van balen als een vriendin een blik gezamenlijke herinneringen opentrok. Waarom lukte mij dat niet? Voor mij waren die gebeurtenissen net zo waardevol maar onthouden deed ik ze niet. Nu ik weet wat mijn trigger is, realiseer ik me dat alles echt wel ligt opgeslagen in mijn geheugen, maar dat ik een andere sleutel nodig heb.
Ik ruik, ik ruik wat jij niet ruikt en de geur is…
Sjors Twijfelt 