Ze zullen wel denken…

“Waarom wil jij eigenlijk niet in het oranje naar school? Iedereen mag in het oranje gekleed voor de Koningsspelen.”
“Nou gewoon niet…”
“Gewoon niet, da’s natuurlijk geen antwoord. Gisteren wilde je nog zo graag en kocht ik speciaal een oranje shirt, maar waarom wil je nu opeens niet meer?”
“Nou, wat als ik de enige ben? Dan zullen ze wel denken.”

M.’s antwoord herkende ik direct en echode na in mijn hoofd. “Ze zullen wel denken.” Die zin was (en is nog steeds) als een stopwoordje. Zo had ik jarenlang vrees voor telefoongesprekken met vreemden, want ze zullen wel denken… Alsof ik een absurde vraag zou stellen en die vreemden me vervolgens door de telefoon zouden trekken. Totaal onnodig maar als je het vaak genoeg tegen jezelf zegt, wordt het als een stopwoordje, een negatieve mantra.

Dus toen M. de magische woorden uitsprak, besloot ik dit in de kiem te smoren. Ik vertelde hem dat ik altijd hetzelfde dacht, gaf hem voorbeelden die hij kon herkennen en langzaam zag ik het besef indalen. Mooi, het ene zaadje in de kiem gesmoord, het andere zaadje geplant.

Het bleek een goed gesprek geweest te zijn, want enkele dagen later kreeg ik het onverwachts terug. “Mama, waarom denk jij dat? Jij weet toch helemaal niet wát anderen denken, dan moet je dus ook niet vóór anderen denken.”

De context was iets anders, maar hij raakte de juiste snaar. Mijn boodschap had hij duidelijk begrepen en de eerste stap naar herkenning van dit gedrag was gezet. Ik gaf hem trots een compliment en besefte me tegelijkertijd dat hij in het afleren van die negatieve mantra misschien wel verder is dan ik.

Dit is dan ook voor mij het moment om actief deze gewoonte af te leren. Al moet ik zeggen dat het vaak genoeg van toegevoegde waarde is gebleken. Door allerlei mogelijke scenario’s en reacties van mensen te bedenken, ben ik doorgaans goed voorbereid op wat komen gaat. Al die onaangename situaties die je kunt bedenken, zeul je echter wel met je mee als mogelijke uitkomst en daardoor beperkt het je soms om vrijuit te denken. Tegelijkertijd geeft het juist ook vaak rust in het hoofd want hoe onaangenaam de uitkomst ook, het zal niet meer als een verrassing komen.

Als ik dus ergens de negatieve mantra ten goede kan inzetten dan is het waardevolle balast, maar scenario’s blijven bedenken voor alle situaties voelt inmiddels als grofvuil. En het is de hoogste tijd om eens een ritje naar de vuilstort te maken.