Word ik dan toch een keukenprinses?

Sinterklaas is vorige week ook bij ons langs geweest en heeft me verblijd met een kookboek. Een boek vol recepten voor cake, taart en andere zoete lekkernijen. Sint had ingefluisterd gekregen dat ik wel eens een taart wilde bakken. Het klinkt misschien gek, maar ik heb nog nooit een cake, laat staan een taart gebakken. Als je echter weet dat ik met een professionele kok in huis woon, snap je het misschien beter.

Het is niet zo dat ik niet kan koken, in tegendeel, ik ben best tevreden over mijn eigen kookkunsten. De aanwezigheid van iemand die voor zijn werk de sterren van de hemel kookt, doet mij echter niet geloven in mijn eigen kwaliteiten. Hij zelf gelooft er niet in dat door hem de druk om te presteren als in een snelkookpan wordt opgevoerd. Alleen het idee dat hij ieder moment de keuken in kan lopen en over mijn schouder in de pannen gluurt, kan ik niet aan. Nooit brandt iets aan, dan wel. Zelden vind ik iets smaakloos, dan wel. Ik geef toe, hij speelt het aardig en heeft weinig commentaar maar die opmerkingen vertrouw ik niet. Natuurlijk vindt hij er iets van…dat kan niet anders.

Dit alles heeft er in geresulteerd dat hij kookt en ik niet, althans niet als hij thuis is. Eigenlijk ook wel een heerlijke positie: ik kom thuis van werk en hij staat in geurende, dampende pannen te roeren. Een luxe!

Er moet echter verandering in komen, nu er sinds anderhalf jaar een klein mannetje rondloopt. Voor hem kook ik met grote regelmaat en we eten gezellig samen om half zes (!). Over het vroege tijdstip kan ik nog een heel ander blog wijden, want jemig wat is dat vroeg! 3 uur later heb ik alweer behoefte aan iets…en neig dan toch snel naar dat koekje. Goed genoeg… terug naar het koken. Naast het avondeten hoort een moeder ook te bakken. De appeltaart van je moeder is altijd het lekkerst en sommige oma’s hebben prachtige geheime recepten. Zo had mijn oma een geheim recept voor een krentenbrood. Haar 12 kinderen kregen dit alleen op hun verjaardag en tot op de dag van vandaag heb ik nooit meer zulk lekker krentenbrood gegeten. Kortom…ik moet letterlijk aan de bak en oefenen op een eigen geheim recept dat nog jaren meegaat en hopelijk als legendarische herinnering achterblijft.

Ik zie mezelf niet fröbelen aan van die moderne taarten. Hele televisieseries worden er over gemaakt. Wil jij een motorfiets van taart? Trek je portemonnee en wij maken hem voor je! Nee, ik ga eerst maar eens beginnen met een eenvoudige cake, dan misschien een appeltaart. Als dit alles mislukt, kan ik altijd overstappen op kant-en-klare browniemix of van die heerlijke, vieze kant-en-klare tompoucen…. Niets mis mee, al verover je daar natuurlijk niet de harten van het thuisfront mee. Ik ga beginnen….al vermoed ik dat mijn kwaliteiten toch echt op een ander vlak liggen…